Op verzoek van de parochie ontwierp Leo ter gelegenheid van het 65-jarig jubileum van de Heilige Antoniuskerk een glas-in-loodraam voor de heilige Franciscus. Dit raam hangt aan de rechterzijde van de kerk naast het Antonius van Padua raam. Dit omdat Franciscus de geestelijk vader was van Antonius. Het raam werd ingezegend op 28 juni 2015.
Leo zag in de opdracht om een raam te wijden aan de heilige Franciscus een verwijzing naar de huidige Paus Franciscus omdat Franciscus in zijn tijd een grote hervormer is geweest. Hieronder volgt een door hem geschreven tekst over Franciscus als uitleg bij zijn ontwerp.
“Tot op de dag van vandaag voelen katholieken, maar ook mensen die geen enkele binding met deze kerk hebben zich door hem geïnspireerd. In 1181 in Assisi geboren Franciscus was een zoon van de lakenkoopman Bernardone. Aanvankelijk leidde hij een lekker rijkeluisleventje… een visioen bracht hier op slag verandering in. Alle materieel geneugten des levens zwoer hij af. Na enkele jaren als kluizenaar te hebben doorgebracht ontdekte Franciscus zijn echte roeping, daarin legde hij veel nadruk op boetvaardigheid en vredelievendheid. De bevlogen Franciscus kreeg steeds meer aanhangers. In 1209 stichtte hij de orde van de mindere broeders. Als hoogtepunt van zijn leven kreeg hij als eerste de wondtekens van Christus op zijn lichaam. Kort nadien schreef hij zijn beroemdste werk het zonnelied.
“Tot op de dag van vandaag voelen katholieken, maar ook mensen die geen enkele binding met deze kerk hebben zich door hem geïnspireerd.”
Leo van der sangen over de heilige Franciscus (2015)
Franciscus’ liefde voor de natuur was bekend en volgens de overlevering predikte hij zelf tegen de dieren. Hij verplaatste Jezus’ geboorte naar een stal en bedacht zo de geliefde kribbe. Vrij recent is hij uitgeroepen tot de patroonheilige van een leefbare wereld en de milieubeweging.
Op 3 oktober 1226 stierf hij in de Portinculakerk in Assisi, een kerk die hij vroeger had gerestaureerd.
Franciscus draagt op afbeeldingen altijd het bruine habijt van zijn orde met om zijn middel een wit koord met drie knopen als teken van zijn gelofte van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. De stigma’s zijn op zijn handen en voeten te zien. Zijn emotionaliteit en zijn betrokkenheid bij het leven en het verdriet van anderen en zijn vermogen daarover te kunnen praten en schrijven maakten hem een vernieuwer van het godsdienstig leven.”
Leo van der Sangen 